Zacznę może od opisania problemu jaki miałam wczoraj w pracy. Ładuję sobie z bazki dane (acz ich źródło jest w tym momencie tak istotne jak skład obecnego parlamentu, czyli wcale), aby je po dość banalnej obróbce pokazać użytkownikowi.
Tag: csharp
Przypomniało mi się coś z mojego okresu dojrzewania – że zawsze byłam skuteczna tylko, gdy się poważnie wkurzyłam.
Dopiero totalne wyprowadzenie mnie z równowagi dawało mi kopa do działania. Nie będę się rozwodzić na tym, co, albo raczej raczej kto mnie wkurzył tym razem;). Tak czy inaczej, rozmawiając z ukochanym wyrzuciłam mu, że równie jak moja współlokatorka, wkurza mnie jak mi się rozpakuje paczka tworząc folder a w nim content, zamiast się rozpakować w roboczym. Mówią, „nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, ile to przenieść”. No ale mam tego inżyniera i wypadałoby rozwiązać problem programowo, idąc za zasadą „jeśli coś robisz raz, zrób to ręcznie, jeśli znowu ci się to zdarza, zastanów się czy aby nie warto tego oskryptować i zrób to”. Jako że ostatnio mam fazę na windę 7 (tzn częściej ją uruchamiam i robi mi za główny OS), postanowiłam sobie dopisać małego liba (serverek comowski), który mi sprawę załatwi jednym kliknięciem PPM.
(to też post na konkurs)
Tablice są zmiennymi tego samego typu, ułożone w pamięci sąsiednio tak, że wiedząc którym kolejno elementem od zerowego jest poszukiwany, możemy się do niego dostać. Możemy sobie wyobrazić tablicę jak pociąg złożony z wagoników (każdy z tych wagoników może przewozić tylko przedmioty jednego typu, na przykład kosz jabłek, lub samochód). Aby wyobrazić sobie drugi wymiar tablicy, trzeba by wyimaginować sobie pociąg, który jechałby jednocześnie po dwóch torach (na chwilę zapomnijmy że te tory powinny iść w przeciwnych kierunkach), więc jednym wymiarem będzie numer toru, drugim numer wagonika (liczone od zera). Dlaczego zmienne zgrupowane w tablicy muszą mieć ten sam typ? Jest to spowodowane koniecznością wyliczenia miejsca, gdzie znajduje się element o danym indeksie. Tak naprawdę komputerowi wystarczy, aby elementy zajmowały tę samą ilość pamięci – ale język jest napisany w taki a nie inny sposób i elementy muszą być tego samego typu i już.
Artykuł zgłoszony do konkursu na stronie http://strefainzyniera.pl
Wstęp
Większość oprogramowania, jakie przyjdzie nam pisać, będzie wymagała użycia operatorów. I nie mówię tu wyłącznie o operatorach znanych nam z matematyki – czyli „+”, „-” i tak dalej. Nawet w najprostszych aplikacjach używających chociażby instrukcji warunkowej używamy operatorów porównania. Manipulując zmiennymi zwykle używamy operatorów przypisania i konwersji.
Operatory, to nic innego, jak funkcje, które zwracają wartość, za wejście biorąc wartości, które w wersji prefiksowej występują zaraz po znaku, postfiksowej gdy przed znakiem, zaś infiksowej, pobiera sąsiadów po obu stronach. Jeżeli operator pobiera trzy wartości, symbole składające się na niego rozdzielają wartości wejściowe funkcji wywoływanej (niewidocznie dla programisty) przez operator. Tylko operator wywołania „()” oraz operator pobrania elementu wskazywanego przez indeks „[]” biorą swój operand w środek znaków, jakie się na niego składają.
Dziś omówimy jakie możliwości dają nam operatory w języku C#. Pełną ich listę możemy znaleźć w dokumentacji języka, dostępnej pod adresem http://msdn.microsoft.com/pl-pl/library/6a71f45d.aspx .
Jak napisałam na FB, pokażę kawałek kodu, który może się przydać początkującym, ale tak zupełnie początkującym, jak uczniowie w szkole średniej, którzy pierwszy raz mają programowanie w szkole. Załóżmy, że dana szkoła poszła z duchem czasu i nie uczy już pascala, ale na przykład takiego c#a. I dzieci dostały zaraz po kalkulatorze w textmode standardowo napisać konwerter liczb dziesiętnych do bin, hex i oct.
Wyobraźmy sobie sytuację, w której chcemy, aby dana właściwość informowała nas o tym, że ustawiła zmiennej pewną wartość. Chcemy, aby wywołała zdarzenie z grupy zdarzeń,…
Witajcie czytelnicy;)
Wiosenka przyszła to i mi się częściej pisać zachciało. Lody puściły, te sprawy. Dzisiaj mam dla was kawaluntek kodu, którego omówię dla treningu. Język oczywiście c#, acz można go łatwo przetłumaczyć na dowolny inny i to będzie działać, bez problemu. Zdaję sobie sprawę, że można to napisać w 3 linijkach, ale wtedy nie byłoby o czym opowiadać.
Wyobraźmy sobie taką sytuację. Siedzimy sobie w commandline, chcemy na szybko sobie zapisać jakąś notatkę.
Ale tak zupełnie na szybko. Wpisując notuj hehe i w notatce mamy hehe. Notatka jest tworzona na pulpicie (gdzie najłatwiej ją znaleźć). Nie wykrzacza się w momencie kiedy plik już istnieje, tylko szuka wolnej nazwy i się tworzy. Poniżej wklejam kod, a następnie go nieco omówię.