Bo czasami nudzi mi się aż za bardzo
Ło masakra, tyle czasu tu nic nie pisałam? No cóż, pani depresja zebrała swoje żniwo, co poradzić. No ale jestem, są wakacje (przynajmniej od uczelni) więc sobie napiszę coś, by później nie musieć tego szukać.
Było sobie tak, stawiamy api u frontendówy w pracy, bo się okazało że musi być lokalnie. Ponad to ma jakiś tam lekki interfejs w mvc do testów, klika na niego i …
Po miesiącu wrócił do mnie z gwarancji lapek – w pełni sprawny i gotów do działania. Trzeba więc na powrót przenieść do niego wszelakie projekty. W tym… api webowe.
Zależało mi na selfhostowaniu – ktoś mógłby powiedzieć – przecież iis nie ma takich problemów. Ale to już serwer HTTP i tak ręka mi drży jak mam go odpalić, więc wolę nie, przynajmniej na razie.
Mówiłam już jak bardzo kocham projekty webowe? Między innymi dlatego.
Mam taką manierę, że jak ogarnęłam jak się coś robi w jednym miejscu, czasami się rzucam na pałę i zbyt analogicznie próbuję to zrobić w drugim.
Bawiłam się w autofac pod desktopem i fajnie było, więc próbując uczyć się pisać webapi (pod kątem pisania pracy dyplomowej) postanowiłam że sobie też poużywam, bo zaczęło mi się podobać, że jak chcę użyć funkcji z innej klasy, to zamiast kombinować z tworzeniem klas z jej zależnościami, po prostu wrzucam interfejs w konstruktor i gotowe, mam całkiem świeży obiekt na moje potrzeby.
Także miałam sobie klasę z jedną metodą